Ik geloof van ganser harte dat toevallige of onbedoelde kunst heel erg kunst is. Ik geloof dat wij als kunstenaars, schrijvers, enzovoort een soort kanaal zijn voor wat ik de geest van de kosmos noem, de basis voor alle creatie. Als we open genoeg zijn en onszelf toestaan dat kanaal te zijn, zonder altijd te proberen onze wil in het werk te forceren, zal die geest door ons heen spreken. Dat merkte ik nadat ik mijn eerste boek had afgeschreven. Na het lezen van mijn laatste recensie kon ik niet geloven dat ik het was die had geschreven wat op de pagina's was verschenen. Ik heb veel anderen uit de geschiedenis hetzelfde horen zeggen. Ik kan kunst zelfs af en toe zien in een krabbel als ik, of een ander, gedachteloos op papier heeft zitten krabbelen, en het resultaat is gewoonweg ontzagwekkend, soms in zijn eenvoud, of in zijn schoonheid. De schoonheid zien in de penseelstreken of vegen op een servet past goed in deze categorie van denken.

 

Kunst zit in het oog van de toeschouwer, wat de een misschien als louter vlekken ziet, zal de ander patronen en afbeeldingen zien die in die vlekken gevormd worden. Ik zag in uw servetvlekken paarse vlinders en nevelige bloemen in delicaat roze.

 

Kunst zit in het oog van de toeschouwer, wat iemand misschien als gewoon vlekken ziet, zullen anderen patronen en afbeeldingen zien die in die vlekken gevormd worden. Ik zag in je servetvlekken paarse vlinders en mistige bloemen in delicaat roze

Liz-
Ik ben het ermee eens, we zien hetzelfde. Dus wat vind je van de banaan?

 

Weet je nog de banaan met plakband op een doek die onlangs voor veel geld werd verkocht?

 

Weet je nog de banaan met ducttape op een canvas die onlangs voor veel geld werd verkocht?

Zal het nog steeds kunst zijn als het bruin wordt, lol?

 

Ik denk dat kunst persoonlijk is en zo breed om te definiëren, omdat de betekenis ervan voortdurend verandert naarmate onze cultuur verandert.

Als ik naar kunst kijk, probeer ik drie dingen te vinden: wat de kunstenaar probeert uit te drukken, welke boodschap hij of zij stuurt en hoe het me doet voelen (expressie, communicatie en emotionele reactie).

Soms heb ik geen connectie met al deze elementen in een kunstwerk en dat is oké. Het is geen falen van de kunstenaar, maar misschien gewoon een kwestie van persoonlijke resonantie. Daarom geloof ik sterk in het concept van "langzaam kijken", vooral in abstracte kunst, waar betekenis en verbinding vaak geleidelijk ontstaan.

Als je me dertig jaar geleden had gevraagd of onbedoelde kunst als kunst beschouwd kon worden, zou ik waarschijnlijk nee hebben gezegd. Mijn vroege begrip werd beïnvloed door de nadruk op artistieke intentie, een perspectief dat de professionele kunstwereld vandaag de dag nog steeds sterk beïnvloedt.

Er is nog steeds een lopende discussie in kunstkringen, maar ik denk dat onbedoelde kunst (vaak "accidentele kunst" genoemd) erkenning krijgt op basis van het vermogen om gedachten, emotie en esthetische waardering op te roepen, precies de kwaliteiten die we waarderen in traditionele kunstvormen.

Bedankt voor het stellen van deze vraag. Zeer interessant.

 

Bedankt voor het antwoorden! Het is zo fijn om andere geesten te hebben om dingen mee te bespreken. Dit forum is een unieke ervaring voor mij op het internet geweest. Ik geniet er enorm van!

 

Dank u voor het antwoorden! Het is zo fijn om andere geesten te hebben om dingen mee te bespreken. Dit forum is een unieke ervaring voor mij op het internet geweest. Ik geniet er enorm van!

Ja, daar ben ik het helemaal mee eens. Deze kleine gemeenschap maakt kunst benaderbaar en vriendelijk. Iedereen kan zijn gedachten delen zonder verstrikt te raken in complexe kunsttaal. Het is verfrissend om te zien hoe mensen gewoon op hun eigen manier contact maken met kunst.

Wat ik echt leuk vind, is hoe iedereen iets anders meebrengt. Het laat zien dat er geen enkele "juiste" manier is om kunst te ervaren. Het gaat erom hoe het persoonlijk tot je spreekt en wat je erin ziet op basis van je eigen levenservaringen.

Er zijn zoveel controversiële kunstwerken, zoals de foto "Potato" van Kevin Abosch, "de Comedian" (geplakte banaan) van Maurizio Cattelan, "My Bed" van Tracy Emin, "de Fountain" (urinoir) van Duchamp, enz.

Wat voor sommigen belachelijk lijkt, kan voor anderen diepgaand betekenisvol zijn, genoeg om er gek veel geld voor te betalen. Het laat maar zien dat er geen universele regel is voor wat iets "kunst" maakt of wat het waardevol maakt. Het zit allemaal in het oog van de toeschouwer.

 

Ik denk dat in onze taal het woord "kunst" te veel ruimte inneemt. Het is als het woord "liefde". Er zijn eigenlijk veel verschillende soorten liefde, en elk verdient een eigen woord.

Kunst kan iets zijn dat een persoon doet, maar ook iets dat een persoon waarneemt. Elk van die betekenissen verdient een eigen woord. En misschien zijn er nog andere betekenissen.

Ik denk dat de beperkingen van onze taal de bron zijn van veel verwarring over wat kunst is.

 

Eigenlijk denk ik dat je het goed hebt aangestipt:

Niemand kan hetzelfde "voelen" als de auteur, omdat we niet dezelfde levenservaringen, kennis, achtergrond, genetica, etc. hebben. Hooguit kunnen we een benadering of onze eigen interpretatie krijgen.

Daarom is de verstandige conclusie dat kunst in het oog (oor...) van de waarnemer (luisteraar...) zit. Zelfs voor de auteur is het zo dat het werk betekenis krijgt wanneer de auteur het werk ziet/hoort/aanraakt/voelt (en het is die ervaring van de auteurs die hen als feedback begeleidt bij het opbouwen en afmaken van hun kunstwerk).

Bovendien is kunst niet alleen schilderen in een specifieke techniek. De techniek is slechts een hulpmiddel om een doel te bereiken. Wanneer je verf spettert om een effect te krijgen (bijv. bladeren in de wind of sterren aan de hemel), gebruik je ook toeval/ongeluk als hulpmiddel. Wanneer een fotograaf een prachtige regenboog ziet aan een dramatische zonsonderganghemel, is de aanleiding "toevallig", en dan hoeft de fotograaf "alleen maar" een camera te pakken (instellen, oriëntatie, formaat, compositie, belichting, diafragma, sluitertijd, lens, etc. kiezen) en te fotograferen.

Wanneer iemand met een fakkel een grot inging en een "ongeluk" van de muren zag dat op iets leek en hen motiveerde om wat kleur toe te voegen om de gelijkenis te benadrukken, was het resultaat nog steeds kunst, zelfs als het begon met een ongeluk van de natuur,

Kunst is een "gesprek" waaraan alle agenten deelnemen: je hebt de auteur nodig om iets waar te nemen in wat hij aan zijn publiek voorstelt, en je hebt het publiek nodig om iets (niet per se hetzelfde) in die propositie waar te nemen om het proces te laten werken. Wanneer beide succesvol gebeuren, is het vehikel wat we een kunstwerk noemen: iets dat sensaties, emoties overbrengt naar zowel de zender (auteur) als de ontvangers (toeschouwers).

We kunnen dus zeggen dat de kunstenaar degene is die enkele gevoelens uit zijn ervaring kan waarnemen, ze kan selecteren en ze op de een of andere manier kan oppakken en omzetten in een onafhankelijke, afzonderlijke "bron van ervaring", die ontroerende gevoelens aan anderen kan overbrengen.

Ik gebruik deze ingewikkelde bewoordingen om tastbare dingen (bijv. de servet, een schilderij, een gebouw, een beeldhouwwerk) en immateriële, vluchtige werken (bijv. muziek, dans, uitvoeringen) te omvatten.

 

Ik ben het niet eens met het idee dat toevallig of onbedoeld kunst is.

Parallelle werken in muziek, literatuur en dans zouden onhoorbaar, onleesbaar en onbekijkbaar zijn. Als je gewoon willekeurig noten op een piano aanslaat en ze dan opnieuw afspeelt, zou het waarschijnlijk geen liedje zijn dat een geest erachter laat zien. Breid dat denkproces uit naar andere gebieden die we als kunst beschouwen, zoals muziek, dans, beeldhouwkunst, en de analogie geldt nog steeds. Het zijn die werken die een denkproces erachter laten zien die KUNNEN BEGINNEN de glimmers van kunst te laten zien.

Ik ben het eens met het idee dat het standpunt van de waarnemer een grote invloed kan hebben op de interpretatie. Iets dat willekeurig in een schilderij wordt geplaatst, als een gedachteloos en gedachteloos werk, kan om andere redenen aangenaam zijn, zoals kleur of tonale variatie; dat op zich maakt het geen kunst. Kun je de geest achter het werk zien? Zo niet, dan mis je een belangrijke component om kunst te maken. Net zoals het plaatsen van willekeurige letters op een pagina geen literatuur oplevert (je weet wel, het soort boek dat je leven diepgaand beïnvloedt vanwege de manier waarop het je diepgaand beïnvloedt), of een baby die schreeuwt geen zang is met de nuance van een getrainde stem, of in willekeurige richtingen lopen geen dans is (tenzij de beweging doelgericht kan zijn, zoals ballet of Fred Astaire). Ze hebben allemaal een doel in de manier waarop ze bewegen of zingen of creëren met een geest erachter. Kan een baby die schreeuwt nu mooi zijn? Absoluut! Voor de ouder wiens kind ernstig ziek is geweest, is het luisteren naar een gezonde, diepe en volle longkreet nadat hij zich zorgen heeft gemaakt over hoe verstopt en oppervlakkig de ademhaling is geweest, onvoorwaardelijk mooi. Hoewel de kreet geen kunst is in de zin van de wereld die door een geest wordt gezien, geeft het wel emotie aan de betrokken luisteraar. Alleen al emotie oproepen maakt het echter geen kunst.

Ik vond een citaat van Harold Speed in The Practice and Science of Drawing leuk, dat veel duidelijker uitlegt dan ik kan…

“Als iemand een schilderij van Claude Monet bekijkt vanuit het oogpunt van een Raphael, zal hij niets anders zien dan een zinloze jargon van wilde penseelstreken. En als iemand een Raphael bekijkt vanuit het oogpunt van een Claude Monet, zal hij ongetwijfeld alleen maar harde, blikkerige figuren zien in een omgeving die verstoken is van de mooie sfeer die altijd vorm omhult die in de natuur te zien is. Zo ver uit elkaar liggen sommige gezichtspunten in de schilderkunst. In de behandeling van vorm zorgen deze verschillen in gezichtspunt voor een enorme variatie in het werk. Een duidelijk idee hebben van wat je wilt doen, is de eerste noodzaak van elke succesvolle prestatie. Maar onze tentoonstellingen staan vol met werken die laten zien hoe zelden dit het geval is in de kunst. Werken die veel vindingrijkheid en bekwaamheid tonen, maar geen artistieke hersenen; schilderijen die weinig meer zijn dan schoolstudies, oefeningen in de weergave van zorgvuldig of achteloos gerangschikte objecten, maar koud voor elke artistieke intentie.”


Altijd interessant om over dit soort dingen te praten. Bedankt voor het starten van de thread!

Alles goed,
Mark

 

Ik ben het niet eens met het idee dat toevallig of onbedoeld kunst is.

Parallelle werken in muziek, literatuur en dans zouden onhoorbaar, onleesbaar en onbekijkbaar zijn. Als je gewoon willekeurig noten op een piano aanslaat en ze dan opnieuw afspeelt, zou het waarschijnlijk geen liedje zijn dat een geest erachter laat zien. Breid dat denkproces uit naar andere gebieden die we als kunst beschouwen, zoals muziek, dans, beeldhouwkunst, en de analogie geldt nog steeds. Het zijn die werken die een denkproces erachter laten zien, die KUNNEN beginnen met het tonen van de glimmers van kunst.

Uitstekende vergelijking en zo goed gezegd!

 

Ik ben het grotendeels met je eens, maar ik denk dat je de fijnere details van het punt hebt gemist: het is niet zo dat alle willekeurige of toevallige producties kunst zijn (hoewel men zou kunnen betogen dat dit wel zo zou kunnen zijn), maar dat willekeur en toeval ook een plaats hebben in de kunst, en daarom kunnen sommige ongelukken of willekeurige patronen kunst worden wanneer een bewust persoon ernaar kijkt en ontdekt dat uit dat willekeurige ongeluk, door puur geluk of puur toeval, of bewuste inductie, een mooi patroon is ontstaan dat op zichzelf of met een beetje (of veel) hulp kunst kan zijn.

Wij zijn hier. Wij definiëren kunst. En we zijn het resultaat van een opeenstapeling van willekeurige ongelukken. Of een groter geweten er een paar heeft uitgekozen die overeenkwamen met zijn ontwerpdoel, of dat we gewoon het resultaat zijn van de evolutionaire selectie van zelforganiserende patronen, staat ter discussie en valt hier buiten de scope, maar in ieder geval, uiteindelijk, als we het resultaat zijn van willekeur, zou men kunnen betogen dat kunst dat dus ook is.

Ik wil die weg niet bewandelen, maar ik wijs er alleen op dat menig kunstenaar met groot succes willekeur of ongelukken heeft uitgebuit. Soms opzettelijk, soms door toeval en observatie. Zelfs in muziek, poëzie, dans... heeft willekeur een plaats. Ruisvervorming wordt bijvoorbeeld door moderne muziek uitgebuit, net als onzin. In een mixed media-opstelling gebruikt Cirque du Soleil verzonnen, onzinnige teksten voor hun liedjes met groot effect, dichters hebben onzinnige woorden als hulpmiddel gebruikt, ik heb danschoreografieën gezien (weinig, geef ik toe) die met succes willekeur gebruikten om een beeld van orde uit chaos te induceren, enz.

Neem de fermata in de muziek: de auteur staat bewust een ongedefinieerde duur van een muzikale noot toe, die gemakkelijk door de interpretator kan worden gekozen: een goede interpretator zal deze met succes uitbuiten, een slechte zal de compositie bederven. Niemand beweert dus dat willekeur, toeval, onbepaaldheid, vrijheid in een woord altijd en op zichzelf kunst is, maar dat het slechts een andere artistieke bron is, en dat het, wanneer een gelukkig toeval zich voordoet (of kan worden geïnduceerd), nalatigheid zou zijn om het te negeren, te verwerpen of niet te gebruiken, en als het goed wordt geïdentificeerd en gebruikt, kan het een echt kunstwerk worden.

Neem de "Geboorte van Venus" van Raphael: als (en alleen als) we aannemen dat hij een levend model voor Venus gebruikte, moet men de rol van toeval accepteren: de dame was zeker niet helemaal dezelfde als haar ouders, ze was het resultaat van een willekeurige keuze van genen uit de pools van haar ouders, van de ongelukken van haar leven, van de toevalligheden die haar op het pad van Raphael brachten. Hij koos ervoor om te profiteren van dat toeval dat die dame op zijn weg bracht, en een kunstwerk te maken, net zoals hij een ander had kunnen kiezen en een sub-par resultaat had kunnen produceren.

Willekeur en ongelukken hebben, voor zover ik kan beoordelen, een enorm, onopgemerkt effect in ons leven.

 

Nogmaals als een dwaas die niets te verliezen heeft

Ik heb er geen probleem mee om een banaan die aan de muur is geplakt
als kunst te accepteren, waarom niet. Hoewel ik, net als iedereen,
mijn persoonlijke voorkeuren heb en onder de indruk ben van de knowhow
van oude meesters. Maar ik hou ook van onconventionele visies van kunstenaars.

Kunst begon en eindigde niet met Rembrandt of Vermeer,
deze kunstenaars zijn ook maar een onderdeel van een ontwikkelingsproces
en dit proces eindigt zelfs niet met de banaan.

 

Ik ben het grotendeels met je eens, maar ik denk dat je de fijnere details van het punt hebt gemist: het is niet zo dat alle willekeurige of toevallige producties kunst zijn (hoewel men zou kunnen betogen dat dat wel zo zou kunnen zijn), maar dat willekeur en toeval ook een plaats hebben in de kunst, en daarom kunnen sommige ongelukken of willekeurige patronen kunst worden wanneer een bewust persoon ernaar kijkt en ontdekt dat uit dat willekeurige ongeluk, door puur geluk of puur toeval, of bewuste inductie, een prachtig patroon is ontstaan dat op zich of met een beetje (of veel) hulp kunst kan zijn.

Ik ben het hier niet mee eens. Ik heb de fijnere details van het punt niet gemist. Toevallige kunst is geen kunst. Het is een ontwerp dat in wezen inspeelt op de neiging van de kijkers om beelden te creëren uit willekeurige vormen. (Denk aan het zien van een draak of hond of schaapvorm bij het kijken naar wolken). Deze schepping van de natuur betekent niet dat de natuur kunst is. Om een ontwerp als kunst te beschouwen, moet het worden gefilterd door een bewustzijn.

We zijn hier. We definiëren kunst. En we zijn het resultaat van een opeenstapeling van willekeurige ongelukken. Of een groter geweten er een paar heeft uitgekozen die overeenkwamen met zijn ontwerpdoel, of dat we slechts het resultaat zijn van de evolutionaire selectie van zelforganiserende patronen, staat ter discussie en valt hier buiten de reikwijdte, maar in ieder geval, als we het resultaat zijn van willekeur, zou men kunnen betogen dat kunst dat dus ook is.

Omdat ik die route niet wil bewandelen, wijs ik er alleen maar op dat menig kunstenaar willekeur of ongelukken met groot succes heeft uitgebuit. Soms opzettelijk, soms door toeval en observatie. Zelfs in muziek, poëzie, dans... heeft willekeur een plaats. Ruistvervorming wordt bijvoorbeeld door moderne muziek uitgebuit, net als onzin. In een mixed media-opstelling gebruikt Cirque du Soleil verzonnen, onzinnige teksten voor hun liedjes met groot effect, dichters hebben onzinnige woorden als apparaat gebruikt, ik heb danschoreografieën (weinig, geef ik toe) gezien die willekeur met succes hebben uitgebuit om een beeld van orde uit chaos te induceren, enz.

Het punt dat we de opeenstapeling van willekeurige ongelukken zijn, is een drogreden. We hebben het daar in deze context niet over, we bespreken of willekeurige of toevallige kunst kunst is. Het vermengen van onze schepping als soort en onze creatieve inspanningen die zich kwalificeren als kunst wanneer we willekeurige kans laten creëren, bevordert uw standpunt niet.

De dithering die wordt gecreëerd door de variatie van de menselijke feilbaarheid van tekenen, schilderen, toonhoogte, enz. is een kenmerk van het gebruik van een denkende geest boven het gebruik van machines om exactheid en massaproductie te creëren. Die creaties die je noemt van Cirque du Soleil met onzinnige woorden, zijn eigenlijk ontworpen om bepaalde combinaties van melodieuze klanken van lettergrepen te creëren en zijn niet willekeurig geplaatst. Gutturale versus etherische stemgeving van lettergrepen en klinkers. Dit is geen toeval. Andere componisten doen hetzelfde, zoals

 

Ik denk dat we in feite hetzelfde zeggen: willekeur of toeval op zich is niet per se kunst. Maar er gebeurt wel eens een ongeluk dat een reactie van een persoon kan uitlokken om het te waarderen als het substraat - in meer of mindere mate - waarop kunst kan worden gebouwd of gevoeld. Of een kunstenaar kan zijn toevlucht nemen tot willekeurige patronen op zoek naar de degene die bij hun behoefte past. In ieder geval heb je de tussenkomst van een persoon (schepper of waarnemer) nodig om te beslissen wat kunst is (of kan worden) en wat niet. En ik kan niet anders dan het ermee eens zijn, kunst wordt gedefinieerd door de reactie die het oproept bij een menselijke waarnemer, dus het menselijke deel is absoluut noodzakelijk.

 

Wauw! Interessante opmerkingen, jullie twee!

Maar ik blijf beweren dat onze onnauwkeurige taal veel van de controverse voedt. We gebruiken het ene woord "kunst", maar we hebben het over veel verschillende dingen. In een perfecte wereld zouden al deze verschillende dingen elk hun eigen woord hebben, zoals de Eskimo's naar verluidt 27 (of wat dan ook) verschillende woorden voor sneeuw hebben.

Nu hebben we er een primitieve poging toe gedaan met namen als "representatieve kunst" en "niet-representatieve kunst" (die is voor jou, Suhail, lol, "abstract" is een stuk korter!).

Mark, je zegt: "Om een ontwerp als kunst te beschouwen, moet het gefilterd worden door een bewustzijn." Ik ben het daarmee eens, maar ik wil hier opmerken dat een kunstwerk in de gewone gang van zaken door minstens twee bewustzijnen wordt gefilterd, dat van de kunstenaar en dat van de toeschouwer.

Als een boom in het bos valt zonder dat iemand het hoort, maakt hij dan geluid? Nee, want geluid is een perceptie die door een hersen wordt geïnterpreteerd. De boom kan trillingen veroorzaken, kan schade veroorzaken, maar hij kan geen geluid veroorzaken als er geen oor is om te horen.

Was het ontwerp op mijn papieren servet dan kunst? Ja, want ik heb ernaar gekeken (en het goed bevonden, lol) en het is door mijn bewustzijn gefilterd en ik heb het tot kunst verklaard. Ik sluit mijn betoog.

 

Wow! Interessante opmerkingen, jullie twee!

Maar ik blijf zeggen dat onze onnauwkeurige taal veel van de controverse voedt. We gebruiken het ene woord "kunst", maar we hebben het over veel verschillende dingen. In een perfecte wereld zouden al deze verschillende dingen elk hun eigen woord hebben, zoals de Eskimo's naar verluidt 27 (of wat dan ook) verschillende woorden voor sneeuw hebben.

Nu hebben we een primitieve poging gedaan met namen als "representatieve kunst" en "niet-representatieve kunst" (die is voor jou, Suhail, lol, "abstract" is een stuk korter!).

Mark, je zegt: "Om een ontwerp als kunst te beschouwen, moet het gefilterd worden door een bewustzijn." Ik ben het daarmee eens, maar ik wil hier opmerken dat in de gewone gang van zaken een kunstwerk door minstens twee bewustzijnen wordt gefilterd, dat van de kunstenaar en dat van de toeschouwer.

Als een boom in het bos valt zonder dat iemand het hoort, maakt hij dan geluid? Nee, want geluid is een perceptie die wordt geïnterpreteerd door een hersen. De boom kan trillingen veroorzaken, kan schade veroorzaken, maar hij kan geen geluid veroorzaken als er geen oor is om te horen.

Dus was het ontwerp op mijn papieren servet kunst? Ja, want ik heb ernaar gekeken (en het goed bevonden, lol) en het is door mijn bewustzijn gefilterd en ik heb het kunst genoemd. Ik sluit mijn betoog.

Misschien moeten we een onderscheid maken tussen "gecreëerde kunst" en "waargenomen kunst". Een deel van het probleem doet zich voor wanneer de ene persoon in een discussie over een van die concepten praat en de andere persoon over het andere concept. Ze zijn niet hetzelfde, maar worden momenteel beide gedekt door het woord "kunst".

 

Het is ook triest dat niet-artistieke mensen die onzeker zijn en het gevoel moeten hebben dat ze "in" zijn, zich kunnen laten misleiden om veel geld uit te geven aan dat soort dingen.

 

@Deblee , @Liz
In mijn ogen vertegenwoordigt de banaan slechts onconventionele kunst.
Als je vandaag de dag naar moderne kunst kijkt, zul je veel vreemdere dingen vinden
dan dit.

 

@Deblee , @Liz

In mijn ogen vertegenwoordigt de banaan slechts onconventionele kunst.
Als je naar moderne kunst van vandaag kijkt, zul je veel vreemdere dingen vinden
dan dit.

Nou, een deel van de zogenaamde moderne kunst is niet artistieker dan de banaan aan de muur. Ik heb ooit een artikel gelezen waarin mensen lyrisch waren over het "kunstwerk" dat niets meer was dan een dunne lijn over het canvas. Maar natuurlijk kan een simpele ziel zoals ik dat soort kunst niet begrijpen, het is alleen voor de kunstelite.

 

Onconventionele kunst.
Dank u voor het wijzen op een andere categorie die in het woord "kunst" is gepropt. Het lijkt erop dat we ons inspannen om de verschillende aspecten van dit ding dat we kunst noemen, te labelen, en dat doen we door middel van modifiers. Misschien heeft elk ding over honderd jaar zijn eigen aparte woord. Taal evolueert.

 

Bij het lezen van verhalen als deze kan ik niet anders dan denken aan degenen in de kunstwereld die bepaalde kunstgenres verachten, zoals bijvoorbeeld wildlife art, maar niets dan lof hebben voor iets dat iedereen kan doen zonder enige vorm van talent, vaardigheid of nadenken (anders dan "hé, laat me dit aan de muur plakken").

 

Als ik dit soort verhalen lees, moet ik denken aan degenen in de kunstwereld die bepaalde kunstgenres verachten, zoals bijvoorbeeld wildlife art, maar niets dan lof hebben voor iets dat iedereen kan doen zonder enige vorm van talent, vaardigheid of nadenken (behalve "hé, laat me dit aan de muur plakken").

Welnu, ik veracht noch de ene kunstvorm, noch loof ik de andere de hemel in. Ik vind het gewoon een interessant veld en ik hoef niet alles te begrijpen. Afgezien daarvan heb ik natuurlijk, net als iedereen, mijn voorkeuren.

 

Vectorian -
Ik juich je open geest toe. Het lijkt me echter dat misbruiken nooit zullen worden gecorrigeerd door mensen met een open geest.

Dit is een raadsel dat mijn vermogen om op te lossen te boven gaat.

 

Liz-
Er zijn dingen die alleen de tijd kan genezen. Over honderd jaar zal niemand de banaan toejuichen. Ze zullen ongelovig hun hoofd schudden bij zoveel dwaasheid.

 

Het is niet zo dat iedereen het kan. Iedereen kan een wiel maken. En toch duurde het (vele) duizenden jaren voordat een lid van onze (H. sapiens) soort het uitvond. Daarna was het zo "gemakkelijk" dat iedereen het zonder nadenken kopieerde. Heel vaak zijn enorme doorbraken triviale ideeën die op de een of andere manier nog nooit iemand had gehad en die, eenmaal geformuleerd, triviaal eenvoudig lijken voor al diegenen van ons die het idee niet hadden (en niet zouden hebben gehad).

Het argument van gemak is een non-argument.

"De kleren van de keizer" is een goede vergelijking: beschouwen we het verhaal als literatuur? Want als dat zo is, is een voorstelling die hetzelfde principe demonstreert, ook kunst. En als het werkt, is het een meesterwerk.

Ik hou ook niet van de bananenstunt, maar moet erkennen dat het wel werkte, en dat deed het op bewonderenswaardige wijze.

Dus, misschien is het eigenlijk een geweldig kunstwerk, zoals modern, inclusief en interactief theater, het was een (dure) voorstelling waarbij de koper het creatieve proces afsloot door het op te eten. En net als een eenmalige interactieve theatervoorstelling of een eenmalig muzikaal concert, duurde het maar zo lang voordat het definitief verdween in plaats van permanent te blijven. Er zijn foto's van het werk, zoals je bootleg-opnames van een concert kunt hebben, maar die specifieke live-ervaring vindt maar één keer plaats en kan niet worden herhaald of opnieuw worden ervaren.

Net als een privéconcert van een muziekster (zeg Taylor Swift) op een privéfeestje voor slechts één luisteraar, dat niet herhaalbaar zou zijn en ook erg duur. Als we van zo'n muzikale uitvoering tegen een vergelijkbare prijs hadden gehoord, zou niemand van ons ook maar een wenkbrauw hebben opgetrokken. En op de een of andere manier hebben we veel lawaai omdat een niet-zanger hetzelfde heeft bereikt.

Opmerking: Ik beweer niet dat dit het geval is, slechts een mogelijke interpretatie die het overwegen waard is. Misschien moeten we ons in plaats daarvan verheugen over de gedachte dat misschien ook andere kunsten beginnen op te bloeien.

 

Hebben ze de banaan gegeten? Oh nee, zeg dat het niet zo is!

 

Hebben ze de banaan gegeten? Oh nee, zeg dat het niet zo is!

ROFL!!!🤣🤣🤣

 

Proberen kunst te definiëren is als proberen een vat vol palingen te vangen. Het is glibberig en weigert zich te laten opsluiten. Ik dacht dat ik het had toen we de discussie over grotkunst hadden. Op dat moment dacht ik dat kunst iets was dat gebeurde als je de rechterkant van je hersenen gebruikte.

En nu heeft een papieren servet waarop ik mijn penselen afveeg, me ertoe gebracht dat in twijfel te trekken. Ik weet niet hoe ik een link naar die thread kan plaatsen, maar hij heet "Onbedoelde kunst" in de categorie "Aquarel en Gouache".

Dus wat denken jullie allemaal? Ik bedoel, wat is kunst eigenlijk? We weten het als we het zien, toch? Nou, daar zou zeker niet iedereen het mee eens zijn. Het voorbeeld van een banaan die aan de muur was geplakt, werd gegeven, lol. Ziet IEMAND dat echt als kunst, of is het een geval van de nieuwe kleren van de keizer?

Wat is in hemelsnaam kunst eigenlijk? Ik blijf naar dat papieren servet kijken en denken dat als ik het zou inlijsten en aan mijn muur zou hangen, ik er elke dag met plezier naar zou kijken.

Als de kunstenaar (maker) zegt dat het 'kunst' is, dan is het dat.... of het goed of slecht is, is een heel ander gesprek